De eerste zwarte trans femme die zich kandidaat heeft gesteld voor landelijke verkiezingen in Nederland en gemeenteraadsverkiezingen.
Foto: Bas Niemans
Geachte leden van de Haagse StadsPartij 2018 Kieslijst Commissie,
Een paar weken geleden heb ik het genoegen gehad om een Algemene Leden Vergadering van de Haagse Stadspartijbij te wonen. Tijdens de meeting heb ik HSP leden, bestuursleden en raadsleden mogen ontmoeten. Een paar dagen later, bezocht ik een samenkomst georganiseerd door HSP over wooncooperaties. Vervolgens heb ik mogen aanschuiven bij een brainstormsessie over de inhoud van het 2018 verkiezingsprogramma; het ging met name over zorg in de stad. Bij ieder van deze ontmoetingen met HSP, haar achterban en actieve leden, ervoer ik een hartverwarmende gevoel van thuiskomst. Het is dan ook met grote enthousiasme en hoop dat ik solliciteer voor een plek op de 2018 HSP Kieslijst. In het navolgende, wil ik die hoop en enthousiasme toelichten en wellicht ook overbrengen aan jullie, opdat jullie ook net zo enthousiast en hoopvol worden over mijn kandidatuur tot HSP raadslid.
Hoop ligt ten grondslag aan mijn activisme, misschien wel aan alle activisme. Hoop is wat gemarginaliseerde gemeenschappen en individuen in ieder geval doet leven, in plaats van overleven. Leven - voor uitgeslotenen, uitgebuitenen en onderdrukten - betekent een vernieuwende, innoverende en verbeterende visie op maatschappelijke en sociale verhoudingen, politieke prioriteiten en economische machts-betrekkingen formuleren en vervolgens ervoor strijden. Strijdvoering, want gelijkwaardigheid wordt ons niet gegund noch cadeau gegeven; strijd, gegrondvest op hoop, behelst dan ook radicale solidariteit, collectiviteit, een gezonde waardering voor (interne) kritiek, creativiteit en een engagement tot gemeenschap. Tijdens de ALV die ik bijwoonde meende ik een kritische en hechte cultuur te ontwarren. Een cultuur waarin leden onverschrokken verantwoording eisen van hun raadsleden en bestuursleden. Onverschrokken kritisch, maar ook innig en loyaal; een gemeenschap. Dat gaf me hoop.
Ook viel me in de vele gesprekken die ik heb gevoerd, met verscheidene HSP-ers, een hoopgevend strijdbaarheid op. De Nederlandse politiek, media en economie keert zich in toenemende mate tegen armen, werkenden, zwarte en bruine mensen, moslims, LHBTQIA-ers, vrouwen, mensen met fysieke, psychische en/of geestelijke beperkingen, migranten en allen die als anders worden ervaren en/of beschouwd. Deze tendensen zien we weerspiegeld en versterkt in partijen (zoals FvD, PVV, VVD, etc) wiens haatdragende en angst-zaaiende retoriek electoraal beloond wordt. Deze beleidsmatige wurggreep waarin vele kwetsbare gemeenschappen en individuen zich in bevinden vraagt om politici die boos zijn; die die woede willen en kunnen inzetten voor de weerbaarheid van getroffene doelgroepen.
Een strategie die, overigens, alleen werkt als belanghebbenden zelf sturend en leidend zijn in de strijd. Ik ben, bijvoorbeeld, erg onder de indruk van de HSP’s engagement voor vergrote en verbeterde participatie en inspraak in het besturen van de stad. Onafhankelijke media, transparantie, vroege betrokkenheid in besluitvorming, etc., zijn allemaal belangrijke instrumenten in de strijd tegen een politiek voor en door rijken en machtigen. Dit alles brengt een politiek van onderop in zicht waarin ik kan geloven. Want geloven in politici die bescheidenheid ontberen doe ik allang niet meer; een politieke partij, daarentegen, die wel bereid is te luisteren en zich in te zetten voor de prioriteiten gesteld door gemarginaliseerde gemeenschappen inspireert me.
Mijn enthousiasme voor de Haagse Stadspartij werd geboren in lange autoritten met Fatima Faid, terug en naar campagne activiteiten voor Artikel 1, begin 2017. Gaandeweg kreeg ik, door haar gepassioneerde openhartigheid, een idee van haar werkzaamheid als raadslid en politica. Wat het meest tot mijn verbeelding sprak is hoe verscheidene individuen en gemeenschappen in Den Haag haar vertrouwen met hun noden en ambities voor zichzelf, hun kinderen, hun geliefden en buren. Ook waren haar scherpzinnige analyses, morele kompas en de doorwerking van haar systeemkritische overtuigingen in lokale beleidspolitiek, prikkelend en uitdagend. Ik betrapte me er vaak van dat ik begon te hopen op een kans om van haar te leren. Leren heeft me altijd ge-enthousiasmeert; leren van andere vrouwen van kleur is echter altijd een heel bijzonder geschenk.
Een andere reden voor mijn bezieling is de kans om weer politieke campagne te mogen voeren. De electorale wedloop van Artikel 1 herinner ik me vooral als een tijd van verbinding. Ik heb in die maanden het voorrecht gehad om veel verschillende gemeenschappen en individuen te ontmoeten, verkennen en banden van solidariteit en actie mee te smeden. Ik heb Nederland op een geheel nieuwe manier mogen meemaken. Debatteren vond ik, in alle eerlijkheid, weinig boeiend. Het waren de gesprekken erna en ervoor, bij buurthuizen, met activisten, denkers, doeners, gepassioneerde jongeren, grassroots initiatieven, een enkele belangenorganisaties, die me zijn bijgebleven. Het waren de briljante, creatieve en gedurfde oplossingen die mensen aandroegen die me zijn bijgebleven. Het was de hartstocht geboren uit ambitie, pijn en trauma van overlevenden. Het was de verontwaardiging, woede en liefde van ouders voor een leefbare toekomst voor hun kinderen. Ik ben zo ontzettend vaak thuisgekomen met geheel nieuwe ideeën en inzichten. Ik ben soms terechtgewezen in gesprekken; hoe moeizaam en pijnlijk ook, ik ben er een betere mens door geworden. Ik zou het een voorrecht beschouwen om de ingezetenen van Den Haag te mogen leren kennen en zich verbonden te achten met hun verschillende gemeenschappen.
Verbinding is een sleutelbegrip, wat mij betreft. Ik ben zelf een product van verbinding. Ik identificeer als zwarte non-binaire, trans femme van Burundese afkomst; mijn geaardheid is fluide. Ik ben een verslaafde in herstel; ik heb een achtergrond in de psychiatrie zorg en ik leef in armoede. Ik ben schrijfster, jurist, veganist, sporter en liefhebber van tv, film, muziek, theater en experimentele kunst. Ik ben met mijn familie naar Nederland gevlucht in de jaren 90. Ik ben opgeleid in Maastricht en Leiden, opgegroeid in Oostzaan, jaren gewerkt en gewoond in Rotterdam en korte periodes gewoond in Alkmaar, Delft en Den Haag; ik heb daarnaast op 4 continenten geleefd en geliefd.
Verbinding is voor mij geen lege huls, geen uitgeholde formule; het is geen loze belofte. Verbinding is een essentiële strategie die me in staat stelt om te gedijen en de verschillende gemeenschappen die ik thuis noem te kunnen liefhebben, en daarmee ook mijzelf. Verbinding gaat uit van wederzijdse respect en elkaar ontplooiing gunnen. Verbinding vereist moeilijke en pijnlijke gesprekken willen en weten te voeren. Verbinding betekent het ook niet met elkaar eens kunnen zijn en daar ruimte voor scheppen. Mijn ambitie, en uitdaging, is om mijn toewijding aan verscheidenheid, waardigheid, weerbaarheid en gerechtigheid te verenigen in een pluriforme politieke dat recht doet aan de complexe levens die wij leven in onze stad.
Als ik al van een strategie zou mogen spreken, hou ik me voor om zich te ontwikkelen tot bondgenoot van Hagenaren die zich herkennen in mij, of mij hun vertrouwen waardig zullen achten. Een strategie die tot een vertrouwensband zou kunnen leiden, gestoeld op solidariteit en wederzijdse respect. Mijn overtuigingen, mijn principes, mijn morele en intellectuele inzichten, zullen echter altijd mij leiden in mijn engagement. Ik ben een caleidoscopische feminist en antikapitalist. Ik ben tegen de uitbuiting en massa vernietiging van dieren. Ik ben een bevlogen en verbeten milieuactivist. Ik ben voor het de-stigmatiseren en de-criminaliseren van sekswerk. Ik ben voor seksuele en gender vrijheid. Het wordt, me dunkt, eens tijd dat we gendergelijkheid onderwijzen op onze scholen. Ik beschouw sociale zekerheden mensenrechten, geen luxen. Ik ben geen voorstander voor meer of hardere straffen. Zwarte Piet moet zo snel mogelijk stoppen. Ik ben voor vrije migratie en tegen deportaties en detentie van migranten. Zorg zou geheel kosteloos moeten zijn, zo ook onderwijs en openbaar vervoer. Opvang van vrouwen en LHBTQIA slachtoffers van huiselijk geweld hoort onvoorwaardelijk te zijn. Ook mensen zonder onderkomen moeten vrijelijk toegang kunnen hebben tot het sociale vangnet. Ik ben voor vergaande decentralisatie, onvoorwaardelijke bijstand en nog zoveel meer. Met andere woorden, ik ben geen lege canvas. Integendeel, ik ben eigenwijs en kritisch.
Ik solliciteer niet met de belofte dat ik een duidelijk afgebakend achterban met me meebrengt. Ik solliciteer met een uitgesproken engagement om verbinding te zoeken. Ik solliciteer niet met een lijst van breekpunten. Ik solliciteer met de intentie om te leren over de stad, over de levens van haar ingezetenen, en over hun oplossingen voor de obstakels waar ze dagelijks tegenaan lopen. Ik hoop te kunnen leren van Fatima en de andere HSP raadsleden, bestuursleden en leden over successen boeken en winsten behalen met en voor je kiezers. En bovenal, bied ik - HSP, haar leden en kiezers - mijn eigenwijsheid en kritische houding, hoop en enthousiasme aan.
In een gesprek met de voorzitster van uw commissie, heb ik me al kunnen voorstellen en mijn motivatie toelichten. Desalniettemin, mag u mij geheel tot uw beschikking beschouwen, mocht u een aanvullende gesprek of ontmoeting willen. Ik zou het een plezier beschouwen om jullie allen te ontmoeten, vragen te beantwoorden en vragen te mogen stellen.
Hoogachtend,
Olave Basabose
Olave Basabose is een 33 jaar oude Burundees-Nederlandse persoon. Ik ben met mijn familie in 1993 naar Nederland gevlucht als kind. Sindsdien, ben ik uitgegroeid tot een complexe persoon die zich, met veel trots, onder verscheidene gemeenschappen thuis voelt: veganist, non-binaire transgender, zwart, queer, psychisch afwijkend, verslaafde in herstel, feminist, jurist, entrepreneur, schrijver, financieel onvermogend, activist, wereld reiziger etc. Al deze gemeenschappen, of het nou in verslavingsklinieken of bij de voedselbank afhaalpunt, tijdens netwerkborrels met Nederlandse juristen met migranten achtergrond, zijn, in mijn persoonlijk ervaringen, waar Nederland het rijkst is. Keer op keer, ben ik getuige geweest van de kracht, wijsheid, weerbaarheid en potentieel van verbinding besloten in gemeenschappen die vaak vergeten dreigen te worden.