Mojdeh Feili bespreekt de roman De hemel is altijd paars van Sholeh Rezazadeh: een literaire kunstwerk over natuur, de connectie tussen het heden en verleden en de liefde. Verweven met deze thema’s is de migrantenervaring in Nederland, waarbij eenzaamheid een centrale rol speelt. Rezazadeh heeft een boek geschreven dat je niet kunt en wilt neerleggen.
Een ongehoord goed verhaal: proloog
25 jaar geleden besloot de Surinaams-Nederlandse journalist Iwan Brave Nederland te verruilen voor Suriname, uit onvrede over een minderhedendebat waarin vooral overminderheden gesproken werd, maar zelden met hen. In Brieven uit Suriname blikt hij terug op het Nederland van toen, en naar het Nederland van nu. Hoe staan we ervoor, vanuit De West bezien? Deel 1: proloog. (Dit artikel verscheen als eerst bij de Nederlandse Boekengids. We zullen alle delen ook hier publiceren)
Hallo wereld, Ik ben Marokkaan en ik ben Trans
Lees het persoonlijk verhaal van Mala Badi, een gender-nonconforming activist, schrijver, artiest en dichter uit Marokko. Vandaag is tevens de Internationale Transgender Gedenkdag. Deze dag is ontstaan vanuit een bijeenkomst in 1999, georganiseerd door Gwendolyn Ann Smith, om de moord op transvrouw Rita Hester te herdenken.
Institutioneel racisme in de geboortezorg
Verloskundige Pia Sophia (23) deelde, naar aanleiding van haar ervaringen bij diverse zorginstellingen, op social media voorbeelden van institutioneel racisme in de geboortezorg. Ze kreeg een golf van haat en verontwaardiging over zich heen. Ook van zorgverleners en zorgnemers die er moeite mee hadd om haar verhaal te geloven. Voor Dipsaus schreef ze een uitgebreider essay van haar social media posts.
Waar de ketenen begonnen te breken
Dit is de volledige tekst van de Keti Koti Lezing 2020 die de historicus Karwan Fatah-Black gaf op 30 juni 2020 in Pakhuis de Zwijger. De jaarlijks terugkerende Keti Koti Lezing heeft als titel ‘Waar de ketenen begonnen te breken: de in Nederland vergeten afschaffing van 1793’.
The Protracted Renaming of Witte de With, and the Capability of Doing Better
Iedereen Vrij: interview met Marokkaanse activist Omar Radi
Internationaal staat Marokko bekend als een bontgenoot van het westen, een mooie vakantie bestemming en een land waar het economisch goed mee zou gaan. Maar voor de Marokkaan wonend in Marokko is dit beeld niet herkenbaar. Al jaren gaat het slecht in Marokko, economische groei betekende dat de kloof tussen rijk en arm nog meer groeit maar ook stijging van politieke gevangenen. Van journalisten tot rappers, kritiek uiten tegen het Marokkaanse regime en de koning is gevaarlijk.
Een symbolische uitzetting
Er wordt in Nederland veel geschreven over radicaal rechts in Duitsland maar met de nadruk of AfD stemmers en niet de slachtoffers daarvan. Mely Kiyak, dochter van Koerdische migranten heeft een vaste column in het gerenommeerde weekblad Die Zeit. Hieronder volgt een vertaling van een van haar laatste columns, waarin Kiyak reageerde op het politieke tumult in de deelstaat Thüringen, dat al snel resulteerde in een crisis in de landelijke politiek.
Nederlanders hebben sorry gezegd
"Kon Ta Bai Swa?" Gentrificatie en grootkapitaal verdringen de lokale Curaçaose bevolking
Fanon: gevangen in de witte blik
In de Nederlandse editie van Frantz Fanons Peau noire, masques blancs wordt het n-woord gebruikt als equivalent voor het Franse nègre. Grâce Ndjako laat zien dat die keuze misplaatst is en niet te rijmen valt met Fanons project. In samenwerking met de Nederlandse Boekengids.
Astrid Roemer zet haar experimenten met taal voort in Gebroken Wit
Trigger Warning: Racisme, het n-woord & tatta ontbijt
Voordat je verder leest een waarschuwing: dit stuk begint met een aantal citaten uit de wederom vreselijke vertaling van De jongens van Nickel van Colson Whitehead waarin regelmatig het n-woord voorkomt.
Op dit moment wordt er door voornamelijk witte vertalers bepaald welke woorden wij moeten gebruiken om onszelf te omschrijven. En daar zijn we helemaal klaar mee.
Archival Fever
The Handmaid’s Tale: Een gestolen geschiedenis
In Gilead van The Handmaid’s Tale zijn vrouwen werkelijk tweederangsburgers. Hoewel dit goed gedaan is, laat Atwood in het boek de rol van ras compleet achterwege en intersectionaliteit bestaat dan ook niet. De serie daarentegen probeert mensen van kleur wel een plekje te geven in Gilead, maar faalt hier wel in betoogt Mojdeh Feili.