Grâce Ndjako onderzoekt in haar laatste essay voor de Nederlandse Boekengids het concept 'passing' aan de hand van popcultuur en literaire klassiekers zoals Nella Larsen's Passing, Brit Bennett's De vervlogen helft, werken van F. Scott Fitzgerald's De grote Gatsby, Mad Men (2017 – 2015), Ginny & Georgia (2021 – heden) en Mariah Carey's autobiografie. Daarnaast maakt ze ook verwijzingen naar andere literaire werken, zoals Edith Wharton's The Age of Innocence en Marcel Proust's À la recherche du temps perdu.
Recensie: 'De leugens die ons binden’ van Kwame Anthony Appiah
Grâce Ndjako bespreekt ‘De leugens die ons binden’, het nieuwste boek van de Brits-Ghanese filosoof Kwame Anthony Appiah (bekend van zijn werk ´Cosmopolitanism´). Het boek verscheen vorig jaar in het Engels met de titel: ‘The Lies That Bind. Rethinking Identity. Creed, Country, Color, Class, Culture’. Zoals deze titel al verraadt, gaat het boek over het hedendaagse identiteitsvraagstuk, een vraagstuk waar veel politieke discussies van de afgelopen jaren door zijn gekenmerkt.
De belofte vervuld: het werk van Toni Morrison
Fanon: gevangen in de witte blik
In de Nederlandse editie van Frantz Fanons Peau noire, masques blancs wordt het n-woord gebruikt als equivalent voor het Franse nègre. Grâce Ndjako laat zien dat die keuze misplaatst is en niet te rijmen valt met Fanons project. In samenwerking met de Nederlandse Boekengids.
Astrid Roemer zet haar experimenten met taal voort in Gebroken Wit
Trigger Warning: Racisme, het n-woord & tatta ontbijt
Voordat je verder leest een waarschuwing: dit stuk begint met een aantal citaten uit de wederom vreselijke vertaling van De jongens van Nickel van Colson Whitehead waarin regelmatig het n-woord voorkomt.
Op dit moment wordt er door voornamelijk witte vertalers bepaald welke woorden wij moeten gebruiken om onszelf te omschrijven. En daar zijn we helemaal klaar mee.
The Handmaid’s Tale: Een gestolen geschiedenis
In Gilead van The Handmaid’s Tale zijn vrouwen werkelijk tweederangsburgers. Hoewel dit goed gedaan is, laat Atwood in het boek de rol van ras compleet achterwege en intersectionaliteit bestaat dan ook niet. De serie daarentegen probeert mensen van kleur wel een plekje te geven in Gilead, maar faalt hier wel in betoogt Mojdeh Feili.