Dat antiracisme een lange geschiedenis heeft in Nederland weet niemand beter dan Mitchell Esajas die met The Black Archives precies deze geschiedenis openbaar maakt. Daarom is uitgerekend Esajas een waardevolle stem in het intellectuele en theoretische antiracisme debat. In dit fascinerende, diepgaande stuk bespreekt Esajas de geschiedenis van de Zwarte Radicale Traditie en uit hij kritiek op het concept van 'political blackness'.
Specifiek reageert Esajas inhoudelijk op Miriyam Aouragh die een kritisch stuk over de anti-racisme beweging in Nederland schreef met “de beperkingen van wit privilege: shortcuts in de antiracisme strijd”. Esajas duidt vanuit historisch perspectief wat 'political blackness' uitwist, hoe anti-zwart racisme zich nu ook in Nederland manifesteert en zwarte vrouwen specifiek uit de geschiedenis wist. 'Political blackness’ geeft wellicht een oppervlakkig gevoel van solidariteit en eenheid maar laat weinig ruimte voor onderlinge verschillen en de historische, culturele en andere vormen van diversiteit onder de rijker gepigmenteerde groepen,' schrijft Esajas, alvorens het werk van zwarte vrouwen als Hermina Huiswoud en Claudia Jones te belichten.
Een kritisch, maar meer dan belangrijke toevoeging aan de antiracisme discussie in de huidige context waarin Esajas pleit 'voor een visie en beweging waarin we oog hebben voor onze verschillen en overeenkomsten'.